Irlandzki spaniel dowodny — idealny pływak i aporter o irlandzkiej krwi Irlandzki spaniel dowodny — idealny pływak i aporter o irlandzkiej krwi To największy przedstawiciel rodziny spanieli. Już na pierwszy rzut oka wyróżnia go charakterystyczna mocno kręcona sierść. Prawdopodobnie powstał w wyniku skrzyżowania takich ras jak: Pudel, Portugalski pies wodny oraz inne odmiany spanieli. Nie jest to jednak pewne, ponieważ twórca rasy, objął pochodzenie rasy tajemnicą, a żadna dokumentacja na ten temat nie została zachowana. Największy ze wszystkich spanieli. Charakteryzuje się mocną budową i dużą głową z wyraźnie zaznaczoną kufą. Samiec może mieć pomiędzy 53 a 59 cm i ważyć od 25 do 30 kg, natomiast samica jest o 3 cm niższa i waży od 20 do 26 kg. Ma ciemne i małe oczy o inteligentnym wyrazie. Jasne oczy są wadą. Charakterystycznym elementem budowy jest ogon, często określany mianem „szczurzego". Jest gruby u nasady, natomiast idąc ku końcowi, wyraźnie się zwęża. Rasa posiada bardzo silne kończyny tylne. Sierść tworzą gęste i ścisłe loki o naturalnej oleistości, co ułatwia psu poruszanie się w wodzie. Umaszczenie powinno mieć wątrobiany kolor. Rasa ma przede wszystkim silny instynkt myśliwski zgodnie ze swoim pierwotnym przeznaczeniem-aportowania ptactwa. Ich atutem jest doskonały węch, co sprawia, że często pracują, jako psy tropiące. Irlandzki spaniel dowodny jest psem o radosnym usposobieniu. Bardzo przyjazny wobec bliskich, natomiast wobec obcych pozostaje bardzo nieufny. Lubi towarzystwo dzieci i chętnie spędza czas na zabawach. Irlandzki spaniel dowodny jest polecany tylko doświadczonym właścicielom. Bywa niesforny i uparty. Wymaga odpowiedniej socjalizacji i treningu. Jest to pies, który potrzebuje codziennej dawki ruchu. Uwielbia biegać i aportować. Jego pasją jest pływanie, dlatego z pewnością nie przeoczy żadnej okazji, aby oddać się tej aktywności. Jego ułożenie nie jest jednak proste. Przedstawiciele tej rasy wolno dojrzewają. Wykazują entuzjazm do nauki, ale wymagają delikatnego traktowania. Monotonne ćwiczenia i nieodpowiednie podejście właściciela przynosi efekty odwrotne do zamierzonych. Pielęgnacja psa jest wymagająca, co jest zdeterminowane przez charakterystyczny rodzaj sierści, który ma tendencje do filcowania. Ważne jest czesanie psa przynajmniej raz w tygodniu, a także podcinanie sierści raz na dwa miesiące. Do okrywy włosowej psa przyczepiają się różnego typu rośliny i śmieci, dlatego należy starannie ją przejrzeć i oczyścić. Irlandzki spaniel dowodny to jedna z nielicznych ras polecanych alergikom, ponieważ praktycznie nie linieje. Kontynuuj czytanie Alaskan Malamute — arktyczny pies zaprzęgowy Alaskan Malamute — arktyczny pies zaprzęgowy Jest to jedna z najstarszych ras psów. Jej nazwa pochodzi od nazwy ludu - Mahlamutes, który zamieszkiwał obszary północnej Alaski. Psy, dzięki swojej masywnej budowie, były przez wieki wykorzystywane do transportowania towarów. Do ich hodowli przystąpiono w 1929 roku, jednak rasa została oficjalnie uznana przez FCI (Międzynarodowa Federacja Kynologiczna) dopiero w 1960 roku. Pies o zwartej budowie, dobrze umięśniony i grubokościsty o mocno rozwiniętej klatce. Pożądane gabaryty dla samca to 63,5 cm w kłębie i waga 38 kilogramów, natomiast dla samicy to 58,5 cm i waga 34 kilogramów. Kufa jest masywna w porównaniu do powierzchni czaszki. Charakterystyczna dla rasy Alaskan Malamute jest gęsta i gruba szata z twardym i krótkim podszerstkiem. Latem zmniejsza swoją objętość. Maść może przyjmować odcień od jasnej szarości aż po czerń i pośrednie kolory. Charakterystyczna jest biel pojawiająca się w okolicach brzucha, kończyn i głowy. Oczy Alaskan Malamute mają migdałowy kształt i są ukośnie osadzone. Według wzorca rasy powinny mieć brązowy kolor. Niebieskie oczy są wadą dyskwalifikującą. To aktywny i pewny siebie pies. Potrzebuje znaleźć ujście dla swojej energii, dlatego nie nadaje się dla domatorów. Uwielbia sport i gdy codzienna dawka ruchu nie jest zaspokojona, zaczyna wyć i niszczyć rzeczy znajdujące się w domu. Jego inteligencja umożliwia mu szybkie uczenie się. Psy tej rasy pod wpływem monotonnych ćwiczeń łatwo się zniechęcają. Alaskan Malamute ma silny charakter, a jednocześnie chętnie żyje w stadzie i potrzebuje bliskiego kontaktu z rodziną. Jest to pies zrównoważony, łagodny i cierpliwy lubiący dzieci. Rasa wykazuje skłonność do ucieczek, co jest przejawem ich niezależnego charakteru. Psy tej rasy potrzebują dużo ruchu, dlatego nie nadają się do życia w blokach. Najlepiej odnajdują się w domach, dlatego dobrze, jeśli w pobliżu miejsca zamieszkania znajduje się dużo zieleni i przestrzeni, gdzie będą mogły się wybiegać. Alaskan Malamute to pies chętnie pracujący i może być szkolony na psa zaprzęgowego, co jest zgodne z przeszłością historyczną rasy. To pies o dużej odporności fizycznej, co sprawia, że rzadko ma problemy ze zdrowiem. Pies linieje tylko raz w roku w czasie letnim. Poza okresem utraty sierści wystarczy go szczotkować raz w tygodniu. Malamuty nie tylko są doskonałymi psami zaprzęgowymi, ale uwielbiają również polowania. Instynkt łowiecki budzi się w nich natychmiast po dostrzeżeniu ptactwa. Kontynuuj czytanie Hovawart — niemiecka rasa psów pracujących Hovawart — niemiecka rasa psów pracujących To jedna z najstarszych ras psów. Jego przodkami były średniowieczne psy stróżujące z okolic Harzu i Schwarzwaldu. Rasa stopniowo zaczęła tracić popularność, którą odzyskała na nowo dopiero na początku XX wieku, dokładniej, w 1922, kiedy udało się pomyślnie odtworzyć rasę. Pies średniej wielkości o nieco wydłużonej sylwetce wpisującej się w kształt prostokąta. Cechuje go harmonijna budowa, która, pomimo że mocna to jednak nie sprawia wrażenia ciężkości. Wysokość psów mieści się w granicach od 63 do 70 cm, natomiast suk w przedziale 58-65 cm. Przedział wagowy u samców wynosi 30-40 kg, natomiast suki osiągają wagę pomiędzy 25 do 35 kg. Głowa jest mocna, a stop dobrze widoczny. Hovawart ma długą, przylegającą i nieco falowaną sierść o umaszczeniu w trzech kolorach: czarną, czarną podpalaną lub blond. Hovawart to doskonały pies stróżująco-obronny. Do pełnienia tych funkcji predysponują go takie cechy charakteru jak: czujność, odwaga, nieufność wobec obcych idąca w parze z wyważoną osobowością. Ponadto przedstawiciele tej rasy są bardzo aktywne i mają pozytywne usposobienie. Są to wrażliwe psy, które potrzebują bliskiego kontaktu z człowiekiem. Hovawart to pies stworzony do pracy, dlatego już od najmłodszych lat powinien mieć zapewnione różnego rodzaju aktywności. Dobrze sobie radzi w na kursach posłuszeństwa i treningach obronnych. Jego wrodzone umiejętności predysponują go również do wykonywania takich profesji, jak pies ratowniczy i przewodnik dla osób niewidomych. Psy tej rasy lubią wyzwania i chętnie stosują się do wydawanych komend. Ważna jest jednak konsekwencja w jego prowadzeniu, ponieważ Hovawart ma dominujący charakter. Po drugie uwielbia sport, dlatego jego właściciel powinien być osobą prowadzącą aktywny tryb życia. Ważnym aspektem wychowania psa jest również jego odpowiednia socjalizacja, dzięki której pies nie będzie lękliwy i bojaźliwy. Pielęgnacja Hovawarta nie jest wymagająca, choć trzeba być świadomym, że pies obficie linieje. Słabością rasy jest również nieposkromiony apetyt, dlatego należy kontrolować ilość i jakość spożywanego pokarmu. Nazwa rasy została zaczerpnięta z niemieckiego dialektu i pochodzi od słów: „Hova"- co oznacza podwórze i „Wächter", które oznacza strażnika, co ma silny związek z pierwotną rolą, jaką pełniły te psy. Kontynuuj czytanie Hawańczyk — biszon rodem z rejonu Morza Śródziemnego Hawańczyk — biszon rodem z rejonu Morza Śródziemnego i Hawańczyka wyróżnia radosne usposobienie, które czyni go idealnym psem do towarzystwa. Rasa jest potomkiem biszonów. Przybyły one na Kubę wraz z włoskimi i hiszpańskimi kolonizatorami, kupcami i piratami. Tam szybko zdobyły sympatię miejscowej arystokracji i pełniły funkcję salonowych psów do towarzystwa. Obowiązujący aż do dziś wzorzec rasy został ustalony w XIX wieku. Przez jakiś czas rasa była zagrożona wyginięciem, jednak udało się ją na nowo wskrzesić. To mały pies posiadający dużą ilość sierści. Psy ważą około 6 kg, natomiast suki z reguły o 1 kg mniej. Tolerowana jest wielkość od 21 do 29 cm. Sylwetka Hawańczyka wpisuje się w prostokąt. Głowa jest osadzona na szyi o średniej długości. Czaszka jest płaska i szeroka, natomiast kufa pozostaje spiczasta. Ma duże, ciemne oczy. Cechą rozpoznawczą tej rasy jest bujna i długa sierść, której długość może dochodzić aż do 18 cm. Niejednokrotnie włos faluje się na końcach. Najczęściej umaszczenie przybiera odcienie jasnego i ciemnego beżu lub havana, czyli koloru brązowo rudych cygar. Hawańczyk to pies żwawy i aktywny, który idealnie czuje się w towarzystwie człowieka. Jednak pozory mylą, ponieważ mimo swoich miniaturowych rozmiarów ma duży temperament i silny charakter. Psy tej rasy są inteligentne, łatwo i szybko uczą się nowych rzeczy. Jest to pies o delikatnej konstrukcji psychicznej, dlatego w jego obecności należy unikać krzyku oraz innych form karcenia. Hawańczyk to idealny pies dla osób szukających typowego psa do towarzystwa. Jednak nie jest to rasa dla każdego. Jego właściciel powinien być aktywny i pałać miłością do sportu. Hawańczyki lubią ruch i chętnie poznają nowe aktywności fizyczne. Hawańczyk szybko się uczy, jednak w procesie wychowawczym ważna jest odpowiednia motywacja. Hawańczyk niewątpliwie zalicza się do ras wymagających czasochłonnej pielęgnacji. Rasę przed wyginięciem uchroniła Catalina Rasa-kobieta słynąca z oszałamiającej urody (wygrała kilka konkursów piękności), ale również silnej osobowości. Jej ogromną pasją była hodowla rasy, dzięki czemu wzorzec przetrwał nawet w trakcie trudnego okresu dla Kuby. Kontynuuj czytanie Foksterier — energiczny pies o instynkcie łowieckim zapisanym w genach Foksterier — energiczny pies o instynkcie łowieckim zapisanym w genach Współczesny wzorzec Foksteriera to zasługa skrzyżowania dwóch terierów staroangielskich o odmiennym umaszczeniu. Początki rasy sięgają XIX wieku. Już wtedy zauważono olbrzymi potencjał łowiecki drzemiący w rasie. Psy miały za zadanie wypłaszać zwierzęta z nor i brały udział w wielogodzinnych pościgach za zwierzyną wraz z psami gończymi. Obecnie możemy wyróżnić dwie odmiany rasy: krótkowłosą i szorstkowłosą. Pies o małych rozmiarach, co nie wyklucza jednak posiadania mocnego kośćca. Psy osiągają od 36 do 41 cm wysokości, a ich waga mieści się w przedziale 7-9 kg. Z kolei suki są mniejsze, a ich wzrost mieści się w granicach 33-38 cm, natomiast mogą ważyć od 6 do 8 kg. Ich budowa jest wyważona i proporcjonalna. Górna linia czaski jest płaska i delikatnie pochylona. Cechą charakterystyczną jest mocna żuchwa i wyraźnie zarysowana szczęka. Oczy są małe i zawsze mają ciemny kolor. Charakterystyczne dla Foksteriera jest pełne życia i bystrości spojrzenie. Uwagę zwraca również krótki i pionowo noszony ogon. Włos okrywowy jest zróżnicowany w zależności od odmiany teriera. Sierść Foksterierów krótkowłosych jest gładka i prosta, zwarta z podszerstkiem. W przypadku Foksterierów szorstkowłosych jest ona szorstka i twarda. Najczęściej spotykane jest białe umaszczenie z plamami w różnych odcieniach, najczęściej czarnym lub brązowym. Foksteriery zachowały swój instynkt myśliwski, jednak obecnie pełnią one przede wszystkim funkcję psów do towarzystwa. Są inteligentne, uparte i żywiołowe. Do ich wad zalicza się jednak ponadprzeciętny upór oraz problemy z akceptacją towarzystwa innych psów. Foksterier to pies ciekawy świata, co sprawia, że każdy rodzaj aktywności i zabawy sprawia mu wyjątkową przyjemność. Foksteriery ze względu na dziedziczony po przodkach łowiecki temperament powinny być odpowiednio szkolone. Szczególnie zalecany jest trening posłuszeństwa, który pozwoli okiełznać duży temperament psa. Wskazane jest również oswajanie go z innymi psami już w okresie szczenięcym. Rasa ta potrzebuje dużej ilości ruchu. Pozwoli to zapobiec występowaniu agresywnych zachowań w przyszłości. Sierść Fokstrerierów wymaga odpowiedniej pielęgnacji. W tym celu najlepszym rozwiązaniem będzie użycie gumowej szczotki lub rękawicy ze specjalnymi wypustkami. Okres linienia charakteryzuje się wzmożonym wypadaniem sierści, co sprawia, że dodatkowo następuje również utrata podszerstka. Jednym z psów, które uczestniczyły w legendarnym rejsie Titanicem, był właśnie przedstawiciel rasy Foksterier. Kontynuuj czytanie Flat Coated Retriever —świetny aporter i troskliwy dogoterapeuta Flat Coated Retriever —świetny aporter i troskliwy dogoterapeuta Jest to jedna z sześciu ras retrieverów. Uważa się, że jest mieszanką Labradora i Golden Retrievera. Na początku swojego istnienia, psy nie cieszyły się uznaniem myśliwych. Z czasem sytuacja się zmieniła i w XIX wieku rasa święciła triumfy podczas prób polowych. Przez krótki okres były najpopularniejszymi psami z rodziny retrieverów w Wielkiej Brytanii. Ich popularność zmalała za sprawą pojawienia się ich kuzynów-Labradorów. Flat Coated Retriever jest średniej wielkości. Preferowana wysokość psów mieści się w przedziale: 59 - 61, 5 cm, natomiast suk w granicach 56, 5 - 59 cm. Głowa jest długa, a czaszka płaska oraz umiarkowanie szeroka. Oczy są zawsze ciemne, o inteligentnym wyrazie. Szczęki są mocne, ale również długie, dzięki czemu są przystosowane do aportowania upolowanej zwierzyny. Cechą charakterystyczną retrieverów jest płynny i lekki chód. Okrywa włosowa jest gęsta i przylegająca. Występuje również na kończynach i ogonie. Jedynymi dopuszczalnymi kolorami umaszczenia są kolory: czarny lub wątrobiany. Flat Coated Retriever najlepiej czuje się w towarzystwie człowieka, zawsze chce być blisko swojego stada. Jest psem posłusznym i doskonale wyczuwającym nastroje właściciela. Wrażliwy, towarzyski oraz opiekuńczy- te przymiotniki najtrafniej opisują charakter Flat Coated Retriever'a. Jego łagodne usposobienie przyczyniło się, że psy są chętnie stosowane do dogoterapii. Przedstawiciel tej rasy chętnie uczestniczy w treningach i szkoleniach. Po swoim kuzynie Labradorze odziedziczył chęć do pracy. Jest doskonałym aporterem. Może świetnie sprawdzić się w roli psa tropiącego, jak i dogoterapeuty, co wymaga jednak uczestnictwa w specjalnych kursach przygotowawczych. Zaletą rasy jest łatwa pielęgnacja. Flat Coated Retriever wymaga regularnego szczotkowania sierści. Niestety wszystkie rasy z grupy retrieverów są narażone na szereg nieprzyjemnych przypadłości zdrowotnych. Do najpopularniejszych z nich należą: nowotwory, dysplazje stawów, a także zmiany dermatologiczne. Ważnym elementem życia Flat Coated Retriever'a jest odpowiednio zbilansowana dieta. Należy również zachować przynajmniej, co dwugodzinne przerwy między posiłkami. Psy tej rasy uwielbiają się tarzać, dlatego nie stronią od błota i kałuży. Gdy tylko zobaczą zbiornik wodny, ciężko im się oprzeć pokusie zanurzenia się w wodzie. Uwielbiają pływać, szczególnie jeśli ten rodzaj aktywności jest dodatkowo połączony z aportowaniem. Kontynuuj czytanie